Çamur yağıyordu o günlerde Urfa üzerine. Yağmur yerine çamur… Gökler ağlıyordu bu ayrılığa. Semâvat kan ağlıyordu yeryüzünün vefâsızlığına; aziz misâfirine edilen zulümlere. Yeryüzünde dâimî bir evi hiç olmamıştı. Onun evi, hapishânelerdi. Bir paratoner gibi üzerine
İçeriğin devamını görüntülemek için Oturum açınız
